Buiten was het bloedheet, maar in het kasteel vonden Carll en ik al snel verkoeling. Met handen vol reproducties trokken we langs de werken van andere kunstenaars die onbewust of bewust aan Bruegel gelinkt waren. Daarmee hadden we wel bekijks, soms achterdochtig “Wat lopen die hier met kunstwerken te doen.” Maar anderen waren dan weer heel enthousiast “Oh regarde, un Van Gogh” waarbij de dame ‘Korenoogst’ verkeerdelijk aan iemand anders toedichtte.
Aan het kasteel zelf werden we opgewacht door Marieke Debeuckelaere. Zij zou ons in het kasteel rondleiden om een geschikte werkplek te kunnen kiezen. Maar voor het grote werk moest Carll eerst nog een, euh, luchtje scheppen. Gezellig kletsend op een bankje op de binnenkoer, werden we ineens statig aangestaard door de kasteelheer: mijnheer de pauw. Er moet even een zekere chemie gehangen hebben, een zindering tussen potentieel model en kunstenaar. De verbinding werd verbroken toen een bewaker ons aanmaande naar binnen te gaan.
Met map en tekenmateriaal onder de arm wandelden we binnen langs werk van o.a. James Ensor, Valerius de Saedeleer, maar ook hedendaagse en buitenlandse kunstenaars als Marcel Broodthaers, Mario Merz en Rimini Protokoll. Vrij snel belandden we in een ronde torenkamer die aanvoelde als tijdelijk atelier.
De soms moeilijk te begrijpen kunst van de expo leek geknipt om “Gy Sottebollen” aan te pakken. Nemen die kunstenaar ons bij de neus of menen ze alles wat ze aan uitleg geven bij hun kunstwerken?
Het eindresultaat, de omstandigheden en Bruegels werk
maakten er dit van in mijn hoofd:
Ghy Sottebollen
Zot zijn is als leuke honger,
een warme leegte in mijn buik,
die ik moet zien op te vullen.
Het is verlangen dat ik ruik.
Goesting grijpt hier om zich heen
op een plein vol klanken.
Zuig me daarmee barstensvol,
moet van gulzigheid haast janken.
Enkel spelen, lachen, dansen,
ik word dronken van de klank,
negeer de boeren en de scheten,
want bij feesten hoort wat stank.
De mondharp is al lang vergeten.
Wie kent er nog de éénhandsfluit?
’t Zijn samples, tracks en beats geworden,
maar om te dansen, ach, maakt dat niets uit.
Ook de 'Boerenbruiloft' werd onder handen genomen. Ik geloof dat ik toen ineens een zeker vloek heb horen ontsnappen bij Carll: de grote reproductie was met zulke vernis of chemische laag behandeld, dat de acrylverf er maar niet op bleef plakken. Dit vroeg om een plan B. Op dat moment viel Carlls oog op de eerder genoemde 'Van Gogh'.
Bij de 'Korenoogst' tintelden zijn vingers meteen om er mee aan de slag te gaan. Niet zozeer dat de minderwaardige kopie hem zo inspireerde, maar vooral de “gouden frullekeskader” waar hij blijkbaar een zwak voor heeft. Maar vogels blijven hem wel fascineren, de pauw met jongen op het binnenplein zetten hem dus weer op het gevleugelde spoor.
Het doek werd meegenomen naar Gent om af te werken.
Verrassend genoeg bleef er van het origineel niet veel meer over. Daardoor was het later weer mijn beurt om het roer om te gooien en mij te laten inspireren door Carlls inspiratie.
Opgepast, ik tel tot tien.
Wie niet weg is, is gezien!
De meid dook heel snel in het graan
iets te snel, dat kwam hard aan.
Daarop volgde boos gevloek,
ze viel ineens over een kloek.
Die zette het toen op een lopen.
De meid, intussen recht gekropen,
maakte het wel heel erg bont,
de veren stoven plots in ’t rond.
Want in het gras, in kleine holen,
zat er nog veel meer verscholen:
een pauw, parkiet, een reiger, duiven.
Maar door ‘t getier en al dat stuiven,
Had ze geluk, de boerentrien,
want door al dat stof, had niemand haar gezien.
.
Stipt vijf minuten voor sluitingstijd werden we vriendelijk maar dringend verzocht om op te kramen. Alle spullen werden netjes naar de inkombalie gebracht waarna ik op een drafje naar de parking liep. De laatste bezoekers die verkoeling hadden gezocht tussen de bomen in het park, keken raar op toen ik de wagen op de kasteelbrug parkeerde en ongegeneerd de koffer begon vol te stouwen.
Net voor sluitingstijd... Het beste moment om kunstwerken uit het kasteel te smokkelen. En nog geholpen worden door de security ook!
Reactie plaatsen
Reacties