Afgelopen jaar moest ik wennen aan een titel. Ja, ik had/heb een 'titel'. Ik moest mijzelf in mails en telefoon voorstellen als 'Curator-auteur van Bruegel Vertekend'. Ach, 'moest' dekt niet de lading. Nu bedenk ik hoe fijn het was om dit alles te mogen doen. Na maanden organiseren, vergaderen, activiteiten bezoeken, schrijven, lettertjes uitsnijden, ikea-rekken plunderen en puzzels maken, was het dan zover: de vernissage van Bruegel Vertekend.
Het werd een avond met (soms iets te lange) speechen, maar
vooral veel verwonderde blikken, goedkeurend geknik en veel complimenten.
Trots op het werk dat we met een hele ploeg verwezenlijkt hebben, sprak ik het publiek op deze manier toe:
Wat een jaar is dit geweest…
Hoewel Bruegel nogal wat spreekwoorden heeft omgezet in beeld, heb ik er eentje niet teruggevonden: “Ze is met haar gat in de boter gevallen.” En toch heeft die sloeber van een Bruegel daarvoor gezorgd.
Een half jaar heb ik met vijf prachtmensen het Pajottenland mogen verkennen. Met Carll Cneut lachen om de gekke taferelen die voor onze neus verschenen, gniffelen omdat Sassafras De Bruyn zichzelf aan een tekening had vastgenaaid, de tranen die over onze wangen rolden toen Lobke Rondelez haar eigen schunnige mopje geweldig vond, uren kletsen met Fatinha terwijl we het Pajottenland verkenden en met Delphine Frantzen stiekem lachen om de cafégangers die ons dan weer vreemd bekeken.
Hoewel ik al heel mijn leven rondloop in dit Vlaamse Toscane, zoals Fatinha ons Pajottenland verrast benoemde, heb ik op korte tijd zoveel mooie en interessante dingen ontdekt, mensen mogen ontmoeten en de grootsheid van Bruegel alleen maar zien toenemen. Wie hier niet doorhad dat het een feestjaar was voor die oude kunstenaar, moet echt wel zijn best gedaan hebben om alle Bruegelfeesten, tentoonstellingen en wandelingen te kunnen negeren!
Maar net dat maakt het voor mij zo fascinerend: zoveel mensen hadden hun mening over de man, zoveel verschillende ideeën over zijn werken. “We voelen ons verbonden met Bruegel, omdat we Pajot zijn” was wel één van de meest voor de hand liggende. En toch…
Ik weet het niet meer… En vanuit dat idee ontstond het volgende gedicht:
Bruegel zit in ons bloed,
diep in de Pajotten-genen.
Hij stroomt door onze ad’ren
tot in de toppen van ‘ons tenen’
En denkt eens iemand “Ah ja, waarom?”
Dan volgt, wat uit het lood geslagen:
“Wel, het landschap, feesten, lachen, …
Wat stom om dat te vragen!”
Ooit liep de man hier wel eens rond
de streek was het gedroomd theater
met nietsvermoedende acteurs
een heer, een boer, een heks, een pater.
Hij had ze allen heel snel door
en deed aan voorhistorisch photoshop
zodat iedereen zichzelf herkende
al klopt het niet, dat is de mop.
Bedankt Karen, Koen, Birgit, Annelien, Carlijn, Melissa, Loes, de vrijwilligers, gidsen Vertekenaars van hier, jobstudenten, stad Halle, Den Ast, Erfgoedcel Pajottenland en Zennevallei, ... om ervoor te zorgen dat alles is gelukt!
Nu alleen nog het publiek dat nog moet komen.
Reactie plaatsen
Reacties
Beste,
Is het boek Breugel vertekend nog verkrijgbaar in reguliere boekhandel ?
Groet, Stan